พลอยไพลิน: บวชหาครูอาจารย์ ตอนที่ 2

ภายหลังการบวชมาได้ระยะหนึ่ง ผู้เขียนก็มาพิจารณาทบทวนถึงประโยชน์จากการบวชว่า ขณะที่อยู่ในเพศผู้ประพฤติพรหมจรรย์ หลังบวชแตกต่างจากก่อนบวชอย่างไรบ้าง ทางด้านจิตวิญญาณมีการพัฒนาขึ้นมากน้อยเพียงใด ก่อนบวชมีความสนใจประพฤติปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาอยู่เนืองๆ ปัจจุบันขณะที่ถือเพศนักบวชอยู่ยังปรารภความเพียรใส่ใจในงานปฏิบัติมีความตั้งมั่นอย่างไม่ย่นย่อท้อถอยหรือไม่ ก็ถ้าหากยังมีความเพียรปฏิบัติอยู่เป็นปกติอย่างต่อเนื่องแล้วไซร้ แล้วมีอะไรอีกบ้างที่ยังไม่ได้เอาธุระประโยชน์จากการบวชให้พัฒนาควรแก่ฐานะรูปของนักบวชนี้

https://www.youtube.com/watch?v=5x34yBUC0Y8

อาศัยภาเวตัพพธรรม เป็นเครื่องตรวจสอบ ใช้เวลาให้เกิดประโยชน์เกื้อกูลแสวงหาโพธิกปักขิยธรรมหรือไม่ สติปัฏฐาน4 มีมั๊ย กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน เวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน เห็นเวทนาในเวทนาอย่างไร จะเข้าถึงธัมมานุปัสนาสติปัฏฐานอย่างไร เจริญแค่ไหน , นิวรณ์ 5 ลดลงไม๊ , อิทธิบาท 4 อินทรีย์ 5 พละ5

สัมมัปปธาน 4 หรือ ปธาน 4 มีหรือเปล่า เจริญหรือเปล่า อิทธิบาท 4 , อินทรีย์5 , พละ5 , โพชฌงค์ 7 ,อริยมรรคมีองค์8 แต่ละอย่าง คุณธรรมเหล่านี้เจริญขึ้นเพิ่มขึ้นหรือไม่

ในระหว่างพิจารณาใคร่ครวญนั้นก็ได้ระลึกถึงครูอุปัชฌาย์อาจารย์ คุณแม่ชีย่าทวดละม้าย สร้อยพลอย วัดพระศรีมหาธาตุวรมหาวิหาร บางเขน ที่เคยได้ให้โอวาทตอนหนึ่งว่า "บวชแล้วก็ให้เรียนด้วยนะ นักธรรมตรี โท เอก ฉันเรียนพระไตรปิฎก ทั้งพระวินัย พระสูตร พระอภิธรรม ไกลแค่ไหนก็วิริยะไปเรียน เราเป็นนักบวช นอกจากงานเจริญภาวนาที่ต้องใส่ใจแล้ว ต้องมีความรู้ด้านปริยัติธรรมไม่ให้น้อยกว่าฆราวาสจะได้ไม่เสียทีที่ได้บวช นี่สำคัญนะ ขอฝากไว้ "

https://www.youtube.com/watch?time_continue=1237&v=rjc7myulqW4

เมื่อทวนโอวาทครูอาจารย์ที่เมตตาบวชให้ น้อมระลึกได้เช่นนั้นผู้เขียนก็เริ่มหาข้อมูลว่ามีวัด หรือสำนักไหนบ้างที่เปิดสอนปริยัติ แต่ด้วยไม่อาจทิ้งงานปฏิบัติที่มีความสนใจพากเพียรมาก่อนได้ และในตอนนั้นมีความรู้สึกว่าอาจจะพบ สำนักปริยัติบางแห่งที่มีช่วงเวลาให้ได้เจริญภาวนาไปพร้อมกับการศึกษาภาคปริยัติ จึงเสาะหาข้อมูลในที่ต่างๆ จนกระทั่งมาพบวาทะธรรมที่ทำให้เกิดกุศลจิตศรัทธาสนใจ ดังมีใจความว่า

https://web.facebook.com/Nabfoundation2523/videos/299497540576924/

ธุระในพระพุทธศาสนามีอยู่ 2 ประการ คือคันถธุระ หรือการศึกษาเล่าเรียน และวิปัสสนาธุระหรือการฝึกขัดเกลากิเลส หากกิจทั้งสองอย่างนี้ยังบริบูรณ์และแพร่หลาย นั่นก็หมายความว่าพระพุทธศาสนายังดำรงอยู่หรือเจริญมากขึ้น นี่คือเจตนารมณ์ของผู้ก่อตั้ง “มูลนิธิแนบ มหานีรานนท์”

ใช่แล้ว สำนักที่เห็นความสำคัญทั้งด้านปริยัติควบคู่กับปฏิบัติแบบนี้แหล่ะที่ผู้เขียนกำลังเพียรพยามเสาะหาอยู่ ซึ่งในรายละเอียดนั้นบอกให้ทราบว่ามีคอร์สอบรมระยะสั้นด้วย เพื่อทำความรู้จักให้เข้าใจในสำนักที่สนใจจะไปศึกษาเล่าเรียน ผู้เขียนจึงได้สมัครเข้าคอร์สปฏิบัติตามระเบียบ ครั้งนั้นมีความปราถนาดีชวนสหมิกธรรมได้แก่ อุบาสิกาศิริขวัญ ดวงงาม และคุณโยมผู้ปกครองผู้รับรองการบวชคือ พ.ต.อ.อิทธิรัฐ ศักดิ์เพชร และ คุณโยมอุปัฏฐาก คือคุณโยมขวัญจิตร ศิริพงษ์กุลพจน์ มาเรียนรู้ศึกษาปฏิบัติไปพร้อมกันจะได้ช่วยกันพิจารณา เมื่อถึงกำหนดวันเวลา ก็ได้พร้อมใจกันเดินทางมาอบรมเข้ากรรมฐาน ในวันที่ 25-27 มกราคม ปีพุทธศักราช 2562 ตามจิตเจตนาที่ได้ตั้งไว้

การอบรมรมครั้งนั้นสหมิกธรรมและญาติโยมที่มาเข้าคอร์สปฏิบัติวิปัสสนานี้ ผู้ที่มีพื้นฐานมาก่อนแล้ว ก็ได้รับประโยชน์สมควรแก่ธรรมมีความรู้ความเข้าใจทั้งในคันถธุระ และ วิปัสสนาธุระ นำประโยชน์มาใช้ในการเดินวิปัสสนาได้เข้มแข็งมากขึ้น ส่วนผู้ที่มาใหม่ก็ได้หลักปฏิบัติที่ถูกต้องตรงตามพระสัทธรรม หลังจบคอร์ส สหมิกธรรมและญาติโยมที่มาร่วมอบรมลงความเห็นว่า สำนักศึกษาพระปริยัติธรรม แผนกพระอภิธรรม หลักสูตรประจำ 2 ปี สำหรับพระภิกษุ สามเณร และแม่ชี ที่ สำนักวิปัสสนาแนบ มหานีรานนท์ นี้มีความสัปปายะยิ่งสมควรแก่งาน

พระภิกษุนักศึกษา , แม่ชีนักศึกษารุ่นพี่

เมื่อทุกคนมีความเห็นพ้องตรงกัน ผู้เขียนจึงตัดสินใจสมัครสอบคัดเลือกเข้าศึกษา ในสำนักศึกษาพระปริยัติธรรม แผนกพระอภิธรรม สำนักวิปัสสนาแนบ มหานีรานนท์ หลังจบอบรมวิปัสสนานั้นทันที ด้วยตั้งจิตเจตนานั้นไว้ดังกล่าว จึงได้กลับไปจัดการธุระทางโลกให้ลุล่วงเรียบร้อย เมื่อจบภาระกิจก็สมัครเข้าอบรมวิปัสสนา หลักสูตร 7 วันอีกครั้ง คือวันที่ 8-14 กุมภาพันธ์ ปีพุทธศักราช 2562 และเมื่อจบคอร์สอบรมวิปัสสนาครั้งนี้ก็สมัครเข้ากรรมฐานปลีกวิเวกต่อในสำนักวิปัสสนาแนบตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา